De familiegeschiedenis begint als de jonge Stans van Belkum in 1918 op de boot stapt en via New York en San Francisco naar Nederlands-Indië reist om zich daar bij haar man, Marius Ypeij, te voegen. Over die reis en haar leven in de Oost schrijft ze lange brieven naar haar familie, totdat ze plotseling overlijdt, haar twee jonge kinderen Hetty en Dirk en haar man achterlatend.

In 1938 meldt de Rotterdamse Ton Bogers zich bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger. Eenmaal op Java aangekomen belandt hij in het ziekenhuis en leert daar Hetty kennen. Ze trouwen vier dagen voordat Japan Nederlands-Indië bezet. Wat Ton, Hetty en haar broer Dirk in de jappenkampen meemaken, zal hen altijd bijblijven.

Na de oorlog vertrekken Ton, Hetty (die zich Hedy gaat noemen) en hun dochter naar Nederland. Ondanks geldzorgen en andere moeilijkheden wil Hedy vooral haar steeds groter wordende gezin een veilige haven bieden. Maar dan slaat het noodlot opnieuw toe.

Vele jaren later realiseren de kinderen Bogers zich dat je door te luisteren naar de stemmen uit het verleden, een begin kunt maken met het verwerken van traumatische ervaringen.